foccacia z pomidorkami, oliwkami i ziołami

coś za mną chodziło. na słono. coś jak pizza, ale nie osobne danie. coś jak chleb, ale nie że kanapka. coś jakby z włoch, ale nie makaron, coś nie na deser, więc bez cukru, coś jak dodatek do pysznej zupy lub sałaty. było lato, więc zaprosiłam olgę i stało się. foccacia.

robiło się strasznie długo, bo drożdżowe ciasto wymaga cierpliwości, czasu i długiego urobu, o czym nie pomyślałyśmy, dlatego foccacia była gotowa na długo po tym, jak olga wyszła. no cóż, ani ja, ani wojtek nie narzekaliśmy, bo wyszła pyszna - i cała dla nas :-)

zjedliśmy z zupą, i z sałatką, i podjadaną przed śniadaniem i posmarowaną pesto do kolacji. dla mnie bomba.

przepis jest inspirowany dwoma postami z innego perfekcyjnego bloga o gotowaniu - tym i tym. ciasto pochodzi z tego drugiego, a wsad jest kombinowany. wydaje mi się, że na wierzch tego pieczywa można położyć różne rzeczy, ale te tradycyjnie włoskie są najbardziej na miejscu: zioła, oliwki, kapary, pomidory świeże lub suszone. na pewno będę jeszcze próbować innych wersji, więc myślę, że temat powróci :-)

ja miałam ochotę na foccacię cienką i chrupiącą, więc upiekłam prostokąt na blasze o wymiarach zbliżonych do podanych w przepisie. nie wiem, ile to porcji - pewnie od kilkunastu do jednej - w zależności od waszego spustu ;-)

ciasto:

10 g świeżych drożdży

150 ml ciepłej wody

250 g mąki

1 łyżeczka soli

oliwa z oliwek

garść zielonych oliwek

2 łyżeczki gruboziarnistej soli morskiej

dołożyłyśmy pomidorki koktajlowe z drugiego przepisu

dodałyśmy te zioła, które akurat miałam świeże: bazylię, rozmaryn, tymianek, majeranek

zrobić zaczyn (tak, robiłyśmy zaczyn ze świeżych drożdży...): drożdże skruszyć do kubka, dodać 60 ml ciepłej wody (nie gorącej, bo zabijecie drożdże), pół łyżeczki cukru i 2 łyżki mąki. wymieszać i odstawić w ciepłe miejsce do wyrośnięcia, na około 20 minut.

mąkę przesiać do miski i wymieszać z 1 łyżeczką soli oraz 1 łyżką oliwy z oliwek. dodać drożdże oraz resztę ciepłej wody. składniki wymieszać w misce drewnianą łyżką, połączyć w kulę (do tego już trochę trzeba użyć rąk). ciasto wyłożyć na posypany mąką blat. wyrabiać przez 15 minut, aż będzie gładkie i elastyczne.

na blacie rozsmarować jedną łyżkę oliwy, wyłożyć ciasto i rozwałkować je na około placek pasujący do blachy ok. 26x30 cm. blachę do pieczenia wysmarować oliwą i wyłożyć na nią rozwałkowane ciasto. przykryć przeźroczystą folią i odstawić w ciepłe miejsce do wyrośnięcia na 1,5 godziny (nigdy nie wiem, co robić na wiosnę albo jesienią, kiedy nie grzeją kaloryfery ani nie ma upału - zwykle po prostu odstawiam, ale podobno można też bardzo delikatnie nagrzać piekarnik i wstawić przy uchylonych drzwiach - na własne ryzyko :-). piekarnik nagrzać do 220°C.

ciasto posypać solą morską i ziołami. wyłożyć oliwki wymieszane z dwiema łyżkami oliwy, lekko podociskać, wyłożyć pomidorki poprzecinane na pół, przecięciem do góry, lekko docisnąć. odstawić ponownie do wyrośnięcia na godzinę. wstawić do nagrzanego piekarnika i piec przez 15-20 minut na złoty kolor. 

podawać z oliwą z oliwek. można też, tak jak wojtek i ja, z uwagi miłość do pesto i otwarty słoiczek w lodówce, posmarować odrobinę tym specjałem. zajadać.